Ginekologia dziecięca (dziewczęca) to obszar ginekologii, w której pacjentką nie jest dorosła kobieta lecz dziecko, najczęściej nastolatka. Bywa również, że wizyta u ginekologa jest zasadna w przypadku niemowląt czy kilkuletnich dziewczynek. Z uwagi na stres i emocje towarzyszące pierwszej wizycie u ginekologa, dobrze jest, aby konsultacja odbyła się u lekarza specjalizującego się w ginekologii dziecięcej, posiadającego odpowiednie przygotowanie do badania małych pacjentek.
W naszej klinice ginekologią dziecięcą zajmuje się specjalista położnictwa i ginekologii, endokrynolog i seksuolog - dr n. med. Kornelia Zaręba
Pacjentki, które jeszcze nie ukończyły jeszcze 18. roku życia, zapraszamy na konsultacje w towarzystwie rodzica lub opiekuna prawnego, który odgrywa istotną rolę wspierającą podczas wizyty.
Mając na uwadze stres towarzyszący pierwszej wizycie u ginekologa, dokładamy wszelkich starań, aby konsultacja lekarska i badanie przebiegały w miłej, troskliwej i pełnej empatii atmosferze. Na wstępie lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentką i jej opiekunem na temat rozwoju, przebytych i aktualnych chorób oraz dolegliwości, z jakimi się zgłasza. Jeśli dziewczynka już miesiączkuje, lekarz pyta o datę ostatniej miesiączki i długość cyklu.
Następnie wykonywane jest badanie ginekologiczne i ultrasonograficzne. W przypadku pacjentek, które nie rozpoczęły jeszcze współżycia płciowego, lekarz nie używa wziernika ani innych narzędzi i zazwyczaj wykonuje jedynie USG przez powłoki brzuszne. W określonych sytuacjach lekarz może wykonać badanie per rectum (przez odbytnicę), aby zbadać narządy płciowe. Lekarz ogląda również skórę dziecka w okolicach krocza, aby ocenić rozwój zewnętrznych narządów płciowych. W trakcie takiego badania wskazana jest obecność rodzica / opiekuna.
U dziewczynek aktywnych seksualnie przeprowadza się badanie ginekologiczne odpowiednio dobranym wziernikiem pochwowym oraz badanie dwuręczne zestawione. Po inicjacji seksualnej wskazane jest również wykonanie badania cytologicznego. Obecność opiekuna podczas badania jest możliwa, ale nie wymagana. Na koniec, w zależności od sytuacji, pacjentka może być skierowana na określone badania laboratoryjne celem dalszej diagnostyki.